Na een heerlijke nacht in een bed geslapen te hebben, ging de wekker weer vroeg. Er moesten nog boodschappen gedaan worden en het derde blog moest online worden gezet. Daarna hebben we met zijn allen heerlijk ontbeten met een roereitje erbij. Toen we lekker vol zaten, zijn we op weg gegaan naar Kasa Huasa. Dit is een wijk waar een school staat waar arme kinderen uit de wijk terecht kunnen. Het project is een samenwerking tussen de Boliviaanse gemeenschap en Nederland. De school is gebouwd met geld uit Nederland en Anna was hier de coördinator van, zij kocht bijvoorbeeld de bouwmaterialen in.

Het echte bouwen is gedaan door de ouders van de leerlingen. De school is begonnen met alleen één kleuterklas, elk jaar wordt er een nieuw klaslokaal bijgebouwd voor de doorstromers. Het was echt een geweldig welkom, alle kinderen kwamen richting de bus gerend en begonnen met knuffelen. Het welkom was zeer indrukwekkend omdat er echt een soort regime is op de scholen in Bolivia. Met een fluitsignaal werd iedereen keurig in rijtjes gezet en werd er gesproken over hoe dankbaar ze allemaal zijn.

Na dit warme welkom waren we uitgenodigd om in de klassen te komen kijken, we werden in duo’s gesplitst en kregen een tolk mee. Dit waren de kinderen van de Nederlandse school, zij kregen een dag vrij om ons te helpen. Bij de school heeft iedereen enthousiast geknipt, geplakt, liedjes gezongen, sommen gemaakt en hele gesprekken gevoerd. Het viel ons wel op dat de kinderen heel erg aanhankelijk zijn en je het liefste niet meer los wilde laten. Het klinkt natuurlijk allemaal heel erg leuk en de eerste minuten vind je het ook erg leuk, maar na afloop realiseer je je dat er een reden is voor dit gedrag. Het komt voort uit een tekort aan aandacht, de ouders moeten werken en zijn weinig thuis. Dit betekent dat er weinig aandacht thuis naar de kinderen gaat en deze komen ze bij ons zoeken. Na een hele gezellig dag vol enthousiasme komt het wel als een klap in je gezicht dat dit gedrag zo’n nare oorzaak heeft.

Na deze ervaring in Kasa Huasa reden we door naar de school naast de medische post Theresa. De medische post Theresa is een dokterspost die op woensdag middag de mogelijkheid biedt voor arme mensen om een gratis consult en medicijnen te krijgen. Naast deze post zat de school waar de écht arme kinderen uit de hele buurt ’s middags ‘gratis’ kunnen eten en huiswerkbegeleiding krijgen. De moeders van de kinderen moeten hiervoor werken in de keuken en de moestuin verbouwen. We hebben onder andere een rondleiding door deze moestuin gekregen waar er veel verschillende soorten groenten en fruit worden verbouwd.

Anna is een enorme voorstander van ecologische en duurzame projecten dus de moestuin is heel goed ingericht. Regenwater wordt opgevangen en grijs water, water gerecycled uit de buitendouche en de keuken wordt gezuiverd in de tuin. Ook is er een waterpomp die is aangesloten op een bron 200 meter diep. De oogst van moestuin drukt de kosten voor de instelling maar de energiekosten van de pomp zijn soms zo hoog dat het goedkoper is om groenten van de markt te halen. Het is zelfs zo erg dat de energiekosten van de pomp even hoog zijn als eten voor zestig kinderen (beiden voor een hele maand). Dit is omdat het de afgelopen maand nauwelijks geregend heeft.

’s Middags hebben we op deze school met zijn allen geluncht inclusief de kinderen. De eetzaal heeft verschillende doeleinden en dient ook als huiswerkbegeleiding zaal. Op het menu stond soep en brood, in deze soep leek alles gegooid van de afgelopen dagen, maar daar werd de soep niet minder lekker door. Hierna was het tijd voor de Engelse les die we hadden voorbereid. We hadden een puzzel over Europese landen gemaakt waarbij je op een landkaart de namen van de landen moest plakken en een kenmerk van dit land. Een voorbeeld hiervan is Hollanda (The Netherlands) met queso (cheese). Ze waren allemaal erg enthousiast en deden goed hun best ondanks de geringe kennis van Europa, wanneer een groepje klaar was, was de sfeer erg leuk en werd onder andere de cupsong aangeleerd. Na deze écht leuke ervaring vormden de kinderen een kringetje en zongen ze ons toe als bedankje. Daarna mochten wij met zijn achten in het midden komen staan en kwamen de kinderen een voor een met nog een zelfgemaakte tekening voor iedereen.

Eenmaal weer in het busje aangekomen, zijn we naar de lokale markt gereden en hebben daar erg veel gekocht. We hebben ingrediënten gekocht voor de maaltijd die we morgen in Morochata (berg-internaat) gaan maken. Onder dit menu vallen tomatensoep, wortelstamp en zelfgemaakte appeltaart die op dit moment wordt gebakken. Deze markt was op zichzelf al een hele ervaring vanwege de geplukte kippen inclusief hoofd op de marktkramen en toch de armoede die goed te zien was.

Op dit moment zijn we net terug van een lange geweldige dag, maar dit alles was wel erg vermoeiend. Meteen na terugkomst zijn de taken weer verdeeld: bloggen schrijven, film monteren en heel belangrijk; appeltaarten bakken. Al met al genieten we hier met volle teugen, we komen er wel achter dat het erg vermoeiend is maar het zullen zeker ervaringen worden om nooit te vergeten.