De week voor de meivakantie vertrokken en vrijdag in de meivakantie teruggekomen. Van tevoren leek dat maar kort die 12 dagen. Maar toen ik daar was heb ik in die 12 dagen zo veel geleerd en gezien dat ik nu niet meer kan bedenken dat dat allemaal in 12 dagen is gebeurd. De gezelligheid en motivatie van de groep en de mensen van de NSC maakte de reis helemaal af.

In 12 dagen tijd hebben we zoveel gedaan maar een aantal dingen sprongen er bij mij bovenuit. Het meest indruk wekkende vond ik; toen we met pater Theo en twee mensen, die vaker naar de straatkinderen gingen kijken, op straat gingen lopen en langs twee groepen straat kinderen kwamen.
We zagen de verwondingen van een van de jongens daar en het zag er schokkend uit sneeën over zijn hele buik en armen omdat hij dan mentale pijn vergat, daarbij ook nog lijm snuiven en wat me nog erger verbaasde was dat ze auto ruiten waste en zich zelf lieten prostitueren voor minder dan 1 euro per keer. 1 EURO JA, je hoort het goed. De hutjes waarin ze sliepen was ook erg mager met veel mannen en vrouwen in twee kleine hutjes van misschien nog geen 2 m2. En met 14 personen met 1 pan koken en van 5 bordjes eten.

Wat ik heel mooi maar toch ook verdrietig vond was de kinderopvang waar Remy bij hoorde. Het was heel mooi om te zien hoe de kinderen daar werden opgevangen en opgevoed door de zo genoemde ‘’moeders’’ maar het was ook heel triest en verdrietig om te horen hoe de kinderen werden achter gelaten door hun ouders. Op gehangen in zakjes in bomen en in dozen op straat gelegd ik vond het niet om aan te horen.

Ik heb heel veel geleerd in Bolivia maar vooral dat je moet genieten van wat je hebt en niet van treuren wat je niet hebt. Ik moet geniet van dat ik naar school toe mag en dat ik überhaupt kan leren, wat sommige van hun niet eens kunnen.

Ik vond deze reis een geweldige reis, met een geweldige groep, de geweldige steun van uit de mensen die we daar ontmoet hebben en het enthousiasme van de NSC. Ik vind 12 dagen best wel kort maar ik snap het wel met schooluren missen. Maar het liefst ga ik nog een paar keer terug om te kijken hoe het daar gaat en hoe het is met de mensen die we hebben ontmoet. Alleen is dit helaas! heel moeilijk te regelen de komende paar jaar.

Ik hoop dat de volgende groep die gaat nog meer kan gaan helpen en ook veel gaat leren van dit soort reizen. Graag zou ik nog alle mensen die we daar hebben ontmoet bedanken dat ze ons zo enthousiast hebben gereageerd dat wij kwamen en ons met open armen hebben ontvangen enorm bedanken en misschien tot de volgende keer.