Na een nachtje slapen in de jungle met stormbuien, waardoor het een heerlijke temperatuur was, begonnen we de dag met een goed ontbijt. De avond daarvoor hebben we nog in de hangmatten nagepraat over de reis, terwijl het flink aan het onweren was. Na het onbijt hebben we de koffers gepakt en zijn we in de bus gestapt naar Cochabamba. Na ongeveer een kwartiertje rijden, kwamen we aan bij het dierenpark Parque La Hormiga. In dit park worden dieren opgevangen die thuis zijn mishandeld, deze werden gehouden als huisdier. Dit park vangt deze dieren op, zodat ze kunnen wennen aan het leven in de jungle. Er waren bijvoorbeeld aapjes die als huisdieren werden gehouden en thuis alleen maar in een kooi zaten. Deze zijn gered en worden hier dus voorbereid op de jungle. Er wordt goed voor de dieren gezorgd. Alles was super rustig en het voelde ook heel rustig aan. Daarna zijn we nog het tropisch regenwoud ingelopen, waar het barstte van de insecten, maar waar we wel veel mooie planten en boomsoorten hebben gezien met speciale eigenschappen die je in Europa niet snel tegen zou komen.

Na het dierenpark zijn we meteen de bus ingestapt, op naar Cochabamba! Omdat er geen toilet in de bus was, moesten we een aantal keer stoppen voor een natuurlijk ‘’toilet’’. Omdat er echt nauwelijks sanitair is, moesten we een paar keer stoppen langs de weg om toch onze behoefte te doen.

Persoonlijk stukje Fenne:

Op bijna het einde van de busreis mocht ik even voorin zitten bij de chauffeur. Hier verbaasde ik mij echt compleet over. In het dierenpark hoorde ik al verhalen over veel chauffeurs die cocabladeren in hun mond stoppen en erop kauwen om wakker te blijven en zichzelf te ‘’verdoven’’. Dat vond ik al superraar, maar volgens de chauffeur is het effect van die cocabladeren bijna hetzelfde als een blikje Red Bull. Hij zei dat hij er alert van werd.

Toen ik voorin zat, viel het mij op dat de chauffeur een erg bolle wang had. Het bleek dat hij de cocabladeren in zijn wang stopte en er gewoon op bleef kauwen. Na een tijdje ging hij opeens uit het raam hangen en leek het alsof hij niet zo lekker werd, maar hij was zijn mond aan het spoelen. Daarna pakte hij een zakdoekje en ‘’poetste’’ hij zijn tanden weer schoon. Ineens was de bolle wang ook weer weg.

Wat iedereen heel erg opviel, was de rijstijl van de chauffeur. In de bergen was er een weg waar het leek alsof iedereen zo snel mogelijk op eindbestemming wilde zijn. Er reed bijvoorbeeld een kleine vrachtwagen voor ons die niet zo snel ging. Onze chauffeur wilde deze inhalen, maar kwam erachter dat er ook een tegenligger aan kwam. Hij remde dus, ging weer achter de vrachtwagen rijden en probeerde het daarna nog een keer. Dit had dus bijna voor een aanrijding gezorgd.

De natuur was adembenemend! We reden de bergen op en keken onze ogen uit. Om ons heen zagen we de bergen met overal planten en bomen. We keken de afgrond in naar de wilde rivier en op een gegeven moment zagen we zelfs strak langs ons prachtige watervallen en boven ons vlogen roofvogels. We moesten veel drinken zodat we geen last zouden hebben van het hoogteverschil. Dit was ook zeker wel nodig, want voor we het wisten, zaten we op 3,5 kilometer hoogte, midden in de wolken.

Na ongeveer 5 uur rijden, zagen we eindelijk Cochabamba en viel meteen de Cristo de la Concordia op. De Cristo de la Concordia is het twee na grootste christus beeld van de wereld. Veel mensen vergelijken het met het beeld in Rio. We reden de stad in en we zagen meteen verschil met Santa Cruz. In Santa Cruz was het ‘’rustig’’ en waren er veel meer bomen en planten. Toen we Cochabamba binnen kwamen zagen we meer de drukte. ’s Avonds gingen een aantal van ons naar de supermarkt en daarbij kreeg je echt het New-York gevoel. Een grote chaos: overal auto’s, brommers, motors en alles reed door elkaar. Een voorbeeld was op de rotonde: er was een 1 baan en er reden 2 auto’s langs elkaar. Je verwacht dat dit compleet misgaat, maar op een of andere manier gaat het allemaal goed.

Aan het eind van de dag hebben we gezellig met zijn allen Boliviaans gegeten. Ook de Boliviaanse begeleiders waren erbij. Het was een indrukwekkende dag en we zijn er klaar voor om morgen in Cochabamba aan de slag te gaan!