Vandaag was het dan eindelijk zo ver, de dag waar we heel het jaar naar uit hebben gekeken was dan nu écht aangebroken. Om 15:00u verzamelden we op Schiphol. We namen een kort, bijzonder en emotioneel afscheid van onze familie en vrienden, wat voor sommige van ons erg spannend was. Niet alleen de eerste verre reis, maar daarbij ook nog eens twee weken zonder ouders. Daarnaast is het natuurlijk een bijzonder project waar we de laatste 10 maanden hard aan hebben gewerkt, wat nu opeens zo dichtbij komt. Zelf konden we het ons dus nog niet goed realiseren, maar al snel kwam de laatste zwaai en liepen we door de douane. Om 18:35u vertrok ons vliegtuig naar Madrid, deze vlucht verliep gelukkig snel. De overstap op Madrid duurde 2,5 uur. Met opgeladen telefoons en een goed humeur stapten we het vliegtuig in met eindbestemming Santa Cruz. Dit was een nachtvlucht van 12 uur. Het avondeten wat we tijdens de vlucht kregen was nog wel te doen, maar toen kwam het ontbijt… We kregen een vieze kleverige ham-kaas tosti (wat je een tosti kan noemen), en op Evi en Stijn na had niemand het opgegeten. Na een lange vermoeide vlucht, kwamen we eindelijk aan op het vliegveld van Santa Cruz. Het was op dat moment 5:30u lokale tijd. Op het vliegveld hadden we nog even het laatste contact met thuis. Ook zijn hier wat inkopen gedaan voor het ontbijt en hebben we gekke smaken frisdrank gekocht, zoals Fanta papaya en mandarijn. Toen we waren geland zijn we meteen in de bus gestapt op weg naar het verblijf in de jungle. Hier overnachten we in Villa Tunari. We kregen een mooie grote bus met verschillende kleurtjes alleen voor ons. Naast de felgekleurde bus die ontzettend opviel, vielen wij ook heel erg op voor de lokale bevolking. Onderweg kregen we veel eerste indrukken van het land. Wat ons meteen opviel was de bewolking (we hadden wel een zonnetje verwacht), veel straatafval, zwerfhonden, kleine kraampjes naast de weg en heel veel scooters waar ze vaak ook met 4 of 5 mensen op zaten. Na twee uur te hebben gereden, hebben we even iets gegeten en gedronken bij een lokaal tentje langs de weg in Buena Vista. We kregen daar typische Boliviaanse drankjes als zelfgemaakte papaya en perzik sap en in Bolivia bekende Empenadas. Gelukkig brak het zonnetje door en was het om 10:00u al 32 graden! Na een stop van ongeveer een uurtje zijn we verder gereden richting de jungle. Tijdens deze rit maakten we steeds meer contact met Bolivianen door te zwaaien, te lachen of om ‘Hola’ te zeggen. Hier reageerden ze erg leuk op door een lieve glimlach of zwaai terug, wat ons persoonlijk een hele goede eerste indruk van de lokale bevolking gaf. Gedurende de rit werd het drukke stadsleven steeds meer ingeruild door groene landschappen en veel tropische planten. Een paar uur later zijn we gaan lunchen in een leuk, bekend restaurantje (genaamd San Silvestre) langs de weg. We hadden een heel mooi uitzicht over de bergen en stromende rivieren en we hebben na dat vliegtuigeten eindelijk weer héérlijk kunnen eten. Ondanks dat het een heel chique restaurant was voor Boliviaanse begrippen waren we maar 80 euro voor 15 personen aan eten en drinken kwijt. Daarna moesten we nog maar een kwartiertje rijden naar de plaats van bestemming. Ondanks de hobbelige wegen en uitstekende planten en takken reed de chauffeur ons met volle overtuiging de jungle in. Toen we aankwamen in de jungle was iedereen heel erg onder de indruk van de mooie natuur en de omgeving hier. Ons huisje is omringd door prachtige tropische planten en met op loopafstand een leuk riviertje waar we lekker hebben gezwommen. Het water was op het begin ijskoud, gelukkig konden we hier snel aan wennen en was het een heerlijk fris duikje in het benauwde weer hier. We besloten ons nog even lekker af te spoelen in het zwembad. Ondertussen is het al weer acht uur ’s avonds en zitten we weer fris gedoucht een blog voor jullie te schrijven. We voelen ons ontzettend moe vanwege de lange reis en het grote tijdsverschil. Het is hier namelijk zes uur vroeger dan in Nederland. Nu bespreken we met zijn alle de dag nog eventjes na en duiken we dadelijk lekker ons bedje in. Morgen staat de bus om half 10 voor ons klaar en staat ons weer een leuke dag te wachten. Wat we dan allemaal gaan doen, kunnen jullie in de blog van morgen lezen!

 

Welterusten,

Van de Expeditieleden