Na een heerlijk nachtje geslapen te hebben (of voor sommige wat minder, aangezien er bij de jongens een kikker in de badkamer zat) begonnen we de ochtend met een wandelingetje naar de rivier waar we nog wat foto’s maakten. Hierna ontbeten we in de frisse buitenlucht. Het ontbijt bestond uit broodjes, papaja, watermeloen, roerei en we hadden zelfs chocomel. Het was een best uitgebreid ontbijt en we hadden ook niet verwacht dat het zo lekker zou zijn. Hierna vertrokken we naar de dierenopvang La Hormiga, wat de mier in het Nederlands betekent. We snappen waar deze naam vandaan komt, aangezien er overal om ons heen mieren waren. Deze opvang zorgt voor dieren die zich in slechte omstandigheden bevonden. Zo waren er dieren die familie zijn van de kaaiman en erg bedreigd worden. Er wordt namelijk op hen gejaagd vanwege hun huid en staart wat een delicatesse is.

Ook kregen we hele schattige aapjes te zien die onze handen vastpakten, omdat ze onze waterflessen en camera’s heel interessant vonden. Ondanks dat het 39 graden Celsius was in het park, was het erg interessant om meer te weten te komen over de dieren en planten in Bolivia. Na het bezoek begon de tweede helft van de busreis. In de bus hebben we tijdens de lunch iets lokaals geproefd. We aten een broodje gevuld met dulce de leche. Dit is een soort sausje van melk en karamel. Dit was op het begin een beetje raar maar daarna was het lekker zoet. Het was erg leuk om een keer iets nieuws te proberen. Tijdens de busreis hadden we een heel ander uitzicht dan gisteren. We gingen namelijk door de bergen heen en kwamen weinig mensen tegen. Ook zagen we veel groen, wat je in Europa juist helemaal niet ziet op zulke hoogte. De wegen in Bolivia zijn niet vergelijkbaar met die in Nederland, want de wegen waren niet in de beste staat. Daarom stond Guido’s stappenteller aan het einde van de dag op 13.500 stappen. Dit kwam niet doordat hij zoveel gelopen had, maar omdat de bus zo schommelde op alle paadjes dat zijn telefoon dacht dat dit allemaal stappen waren. Om te voorkomen dat we last kregen van hoogteziekte, moesten we veel water drinken. Hierdoor moesten we natuurlijk heel erg veel plassen. Eén probleempje: er waren amper toiletten en als die er dan waren, waren ze niet erg schoon. Dat betekent wildplassen! We hadden hier allemaal geen moeite mee, aangezien we zo nodig moesten dat we zelfs moesten rennen. Na een tijdje reden we dan eindelijk door Cochabamba. We merkten veel verschillen met de buitenwijken van Santa Cruz waar we gisteren door heen zijn gereden. De straten in het centrum van Cochabamba zien er namelijk op het eerste gezicht schoon en georganiseerd uit. Eigenlijk net zoals in Nederland. We denken dat we als we deze weken de stad in gaan veel meer armoede zullen tegenkomen. Ook konden we al het bekende beeld “Cristo de la concordia” zien vanuit de stad. Hier gaan we later in onze reis nog naartoe. Rond 17:00 kwamen we aan in El Jardin, waar we zullen verblijven voor de komende dagen. Zoals de naam ook al zegt, is er een hele mooie tuin waar we nu dit blog aan het schrijven zijn. We hebben per drie mensen een eigen appartement met een badkamer. De eigenaars zijn ook heel aardig en praten zelfs een beetje Nederlands. We vinden het heel erg fijn hier en we kunnen jullie vanaf hier ook beter op de hoogte stellen, omdat we nu redelijke Wifi verbinding hebben. We kijken allemaal heel erg uit naar de komende 12 dagen en zijn benieuwd wat voor avonturen we mee gaan maken.

Hasta la proxima,

De Expeditieleden