Vanochtend na het ontbijt gingen we met het busje van Anna naar Kasa Huasa. Kasa Huasa is een basisschool die wordt gesteund door stichting Atiy in Nederland. De school heeft net twee nieuwe klaslokalen gebouwd en die zijn we vandaag gaan schilderen. Voordat we konden beginnen met verven moesten we natuurlijk eerst alle materialen kopen. Ties, Bas, Stijn en Guido gingen met Anna de verfspullen kopen en in de tussentijd speelden de meiden met de schoolkinderen. Toen de mannen terugkwamen gingen we met z’n allen schilderen. Na nog wat knuffels van de scholieren konden we beginnen met verven.

Na twee uur verven namen we een lunchpauze die we doorbrachten bij de comedor. De comedor is een plek waar leerlingen van verschillende scholen lunch kunnen komen eten en huiswerkbegeleiding kunnen krijgen. In veel gevallen is alleen de moeder van het kind nog in beeld voor de opvoeding. De comedor helpt dan omdat de moeder overdag moet werken of omdat de ouders niet kunnen lezen of schrijven en daardoor de kinderen niet kunnen helpen met hun huiswerk.

Tijdens de lunch zaten we tussen de kinderen met een echt Boliviaans soepje en een heerlijke pasta. Nadat we hadden gegeten gingen alle kinderen met hun eigen bordje, bekertje en bestek naar de wasbak om te afwassen en afdrogen. Dat gaf natuurlijk een heel mooi maar ook bijzonder gevoel. Zo zag je dat de kinderen echt al zelfstandig waren maar ook bijzonder omdat in Nederland je dit de meeste 4-jarigen nog niet echt ziet doen. Je ziet dat de kinderen heel veel respect hebben voor de mensen die hen daar helpen. Na het eten en het afwassen ging Marco naar de Nederlandse school, terwijl wij nog even bij de comedor bleven spelen met de kinderen. Na het spelen gingen we weer terug naar Kasa Huasa om verder te gaan met schilderen. Toen we “klaar” waren met schilderen was het eerste lokaal helemaal geschilderd en hebben we alvast een goed begin gemaakt met het tweede lokaal. Dat gaf een heel fijn gevoel, dat we nu op weg zijn om voor de leerlingen een mooie schoolomgeving te geven. Natuurlijk hadden we allemaal wel last van spierpijn maar je gaat gewoon door omdat je het mooie eindresultaat in je hoofd hebt. Na het opruimen van alle kwasten en de verf stapten we allemaal, helemaal onder de witte verf, terug in het busje van Anna.

Met de Boliviaanse muziek op de achtergrond hadden we ook een meteen een sightseeing gehad van het andere deel van Cochabamba. Omdat we Kasa Huasa in het zuiden ligt (en ons verblijf meer in het noorden) zagen we de overgang van rijk naar arm. We zagen dat bijvoorbeeld aan het verschil in beveiliging van hun huizen. In het rijke deel grote hekken met tralies en in het arme deel werd er glas op de muur gemetseld om zo de inbrekers buiten te houden. Dat was best wel bijzonder om te zien, dat er in kleine afstanden al wel grote verschillen te zien zijn. Toen we weer bij ons appartement aankwamen namen we afscheid van Anna. Nadat we allemaal weer fris en fruitig waren schoven we aan tafel voor het avondeten met als gerecht ‘’Pasta sin pasta à la Guido’’. Na het ‘’overheerlijke’’ avondeten gingen we allemaal weer aan de slag met ons karweitje en sluiten we de avond (hopelijk) af met wat chippies en M&M’s. Hasta mañana!

 

 

De expeditieleden