Blog dag 5

Na een heerlijke nacht te hebben geslapen, zaten we met zijn allen fris en fruitig om 08.30 uur aan het ontbijt. Deze ochtend hadden we lekker uitgebreid ontbeten, met eitjes, avocado, broodjes en verschillende stukken fruit. Ook vandaag kwam Anna ons ophalen met haar busje om naar Kasa Huasa te gaan. De rit naar Kasa Huasa was ongeveer 45 minuten. Hoe dichter we naar het zuiden van Cochabamba reden hoe meer armoede we zagen.

Er zaten veel vrouwen aan de kant van de weg eten te verkopen. Ook waren er veel meer zwerfhonden en zagen we huizen die beschermd worden tegen inbrekers met glasscherven. Eenmaal aangekomen bij Kasa Huasa, werden we weer warm verwelkomd door al de leerlingen van de school. Na het knuffelen met deze kinderen gingen we snel aan de slag met de lokalen. De laatste muren moesten nog wit geschilderd worden. Ondertussen hebben we ook de meubels voor in de lokalen geschuurd, deze gaan we morgen in de lak zetten en een kleurtje geven. We hebben ongeveer tot 13:00 uur hard gewerkt aan de lokalen en daarna zijn we lekker gaan lunchen bij de Comedor. Toen we binnen kwamen bij de Comedor wilde alle kindjes dat we bij ze kwamen zitten. We hebben ons verdeeld over de tafels en hebben gezellig met de kindjes zitten eten. Vandaag stond op het menu, pompoensoep, rijst met groente en een Vega burger. Ook kregen we daar een mandarijn bij. Na het eten hebben we nog even met de kindjes gespeeld, maar we konden niet heel lang blijven, want we moesten nog veel doen in Kasa Huasa. Na het lunchen zijn we weer verder gegaan met ons werk. Tijdens een welverdiende korte pauze hebben we gezellig gevoetbald met de leerlingen. Naast het speelpleintje zat er een meisje met een klein aapje op haar schoot. Dit was haar huisdier. Voor mensen in Bolivia is het vrij normaal om een aapje als huisdier te hebben, maar dat is het natuurlijk niet. Om ongeveer 16:30 uur zijn we terug gegaan naar het appartement. Hier hebben we ons even lekker opgefrist en gerelaxt.

Om 20:00 uur hebben we lekker pizza gegeten die we hadden besteld. Deze avond hadden we ook een avondprogramma voor de helft van de groep. Rond 20:30 uur heeft Anna ons opgehaald en ons naar de nachtopvang voor straatjongeren gebracht. De opvang heet Techo Nocturno en is 10 jaar geleden opgezet door Pater Theo, hij zorgt ook voor alle financiën van de opvang. We gaan maar met de helft van de groep naar de nachtopvang, omdat het anders veel te druk is voor de jongeren die daar zitten. De nachtopvang ligt in een afgelegen buurt. Eenmaal in de opvang viel ons snel op dat het er niet fris rook, deze geur was een combinatie van vieze lichaamsgeuren en eten. Ze hadden namelijk net lever gegeten. Er zaten deze avond vier straatjongeren in de opvang wat relatief weinig is. Gemiddeld kunnen er ongeveer twintig jongeren overnachten in de opvang, die van alle leeftijden zijn. De vier jongeren waren er slecht aan toe. Zo hadden ze bijvoorbeeld littekens en wonden in hun gezicht van gevechten. Ook hadden ze misvormde en opgezwollen voeten. Ze zagen er heel onhygiënisch uit en ze waren niet helemaal helder. Omdat begeleiders willen voorkomen dat de straatjongeren slecht overkomen bij de buurt, halen de begeleiders van de opvang de straatjongeren op bij een verzamelpunt. Zo krijgen ze ook geen problemen met de politie. Dit verzamelpunt is in de buurt van de mannengevangenis.

Er zijn een paar voorwaarden waar de straatjongeren zich aan moeten houden als ze in de opvang willen slapen. Zo moeten ze bijvoorbeeld hun drugs (lijm) inleveren en al hun andere bezit (geld). Deze spullen krijgen ze de volgende ochtend wel weer terug. Dit doen ze zodat jongeren terug blijven komen in de opvang. In de opvang moeten ze deelnemen aan lessen die worden gegeven. Dit zijn lesjes over hoe de jongeren zo gezond mogelijk kunnen leven. Deze lessen kunnen gaan over gezond eten, hygiëne en voorbehoedsmiddelen. Daarnaast moeten de jongeren elke avond samen gezond koken, ze moeten zich wassen en hun kleren verschonen. Ook is het niet toegestaan om geweld te gebruiken in de nachtopvang. Toen we eenmaal in de nachtopvang waren kregen we een rondleiding door een straatjongen die er die nacht verbleef. Hij was nog best helder vergeleken met de andere jongeren. Hij vertelde dat hij eigenlijk alleen in de opvang was om voor de andere jongeren te zorgen, want ze waren er heel erg slecht aan toe. Dit laat ook een positieve kant zien van de straatjongeren, maar jammer genoeg kunnen de Bolivianen deze kant niet van de jongeren zien. De Boliviaanse bevolking discrimineert de jongeren heel erg en geven de straatjongeren de schuld van alles wat verkeerd gaat in de samenleving. De jongeren zijn vaak in gevecht met de politie. De politie vind namelijk dat ze de jongeren zomaar mogen aanvallen alleen maar omdat ze op straat leven, terwijl de straatjongeren ook niet gekozen hebben voor deze positie in het leven.

 

Tijdens de rondleiding liet de jongen de slaapkamers zien waarin ze slapen. De jongens en meisjes liggen apart van elkaar. Dit voorkomt eventuele problemen. Ook zijn er veel meer jongens dan meisjes in de opvang, omdat meisjes vaak werken ’s nachts. In de slaapkamers zagen we de matrassen liggen die het afgelopen jaar gedoneerd zijn .Vervolgens zijn we naar de keuken gelopen en naar het was ruimte. Het was een benauwde ruimte en ondanks dat het een wasruimte was rook het er niet heel fris. Ook hing er was te drogen. Dit kunnen ze niet buiten hangen, omdat het dan gestolen word. Overdag kunnen ze ook niets buiten hangen, want de opvang is maar van 20:00 uur ’s avonds tot 7:30 uur ’s ochtends open. Na deze rondleiding vertelde de begeleider van de opvang nog wat meer over de jongeren en de opvang. Er zijn in totaal vier begeleiders die in tweetallen elkaar afwisselen per nacht. Deze begeleiders doen dit als bijbaantje en krijgen een minimumloon. Ze blijven ’s nachts bij de jongeren slapen in een aparte slaapkamer. Wat de begeleiders doen is het verschonen van de wonden en zorgen dat de straatjongeren zich goed aan de voorwaarden houden. Op deze manier hebben de begeleiders echt een band opgebouwd met de jongeren en dan vooral met de jongeren die er vaak komen. Vervolgens mochten we een kijkje nemen in het kantoor van de begeleiders. Ze lieten het bezit van de jongeren zien, zoals de lijm. Ook vertelde ze hoe een lesje in elkaar zit. Deze lessen duren ongeveer vijf minuten, omdat de jongeren een hele kleine concentratie boog hebben. De lessen worden vooral gegeven door het laten zien van plaatjes, omdat sommige jongeren niet kunnen lezen en schrijven. In het kantoortje van de begeleiders hingen een aantal foto’s van jongeren tot de 23 jaar die in de opvang hebben gezeten en in het afgelopen anderhalf jaar zijn overleden. Ze zijn overleden aan bijvoorbeeld, steekpartijen, brandwonden en soa’s. Aan het einde van ons bezoek mochten we een lesje bijwonen. Dit ging over de verschillende soorten groenten en fruit en wat het doet met je lichaam. Het was erg mooi om te zien dat de straatjongeren oprecht geïnteresseerd waren in de les, ook al zijn deze lessen verplicht. Toen we de nachtopvang verlieten gaven de jongeren ons een hand, ook dit geeft weer aan dat de jongeren heel sociaal zijn en helemaal niet zo gevaarlijk zijn als dat iedereen denkt.

We vonden het heel indrukwekkend om te zien hoe die jongeren er aan toe waren, maar tegelijkertijd was het wel mooi om te zien hoe open ze waren over hun leven en hoe sociaal ze naar ons toe waren en naar elkaar toe. We hebben nu wel een ander beeld gekregen van de straatjongeren en we hebben heel veel respect voor de begeleiders hoeveel ze wel niet over hebben voor deze jongeren. Toen we weer naar huis reden was iedereen er behoorlijk stil van. We hebben nog even nagepraat met zijn allen en iedereen kon zijn hart luchten. Daarna zijn we lekker gaan slapen, want we waren heel erg moe van alle indrukken.

Groetjes de expeditieleden.