Vandaag stond bij iedereen de wekker om 06.00 uur, na een fruitje als ontbijt, zijn we met z’n alle vertrokken richting Punacachi. In de busjes van Anna en Alberto begon de reis door de Andes. Het was een busreis van 6 uur, met continue prachtig uitzicht over de bergen. Na 2 uurtjes rijden, kwamen we aan bij een groot meer, hier hebben we lekker gepicknickt en fotoshootjes gehouden. Na een lekker ontbijt met eitjes, broodjes en fruit, zijn we verder gereden door het mooie gebergte. Tijdens de slingerwegen zagen we een prachtige natuur met kleine huisjes van plaatselijke boeren. Voor ons was het bijna niet voor te stellen hoe je hier kunt leven. De boeren hier zijn erg arm, dus zodra we er een tegen kwamen deelden we bananen aan hun uit. Hoe hoger we kwamen, hoe armer en kouder het werd. Ook veranderde het landschap. Deze lange reis ging erg snel voorbij, want er was veel te zien.

Na 6 uur zagen we eindelijk het internaat in de verte. We zagen het dorpje Punachachi, oftewel het internaat omringt met wat huizen. Toen we binnen reden in het dorp werden we heel warm verwelkomt. Ze hadden speciale look a like ‘Arc de Triomph’ voor ons gemaakt in Boliviaanse stijl. De bewoners van Punacachi en de leerlingen stonden ons op te wachten. We stapten uit de bus en kregen al snel een indruk van het dorp en het internaat. De huizen zagen er oud en eenvoudig uit vergeleken het internaat die er heel fris en modern uitzag. Op het schoolplein stonden alle leerlingen van de school en internaat genaamd Internado Educativo Punacachi in een vorm, waar wij tussendoor moesten lopen. Toen wij erdoor heen liepen, kregen we een hard applaus en waren ze heel blij dat wij er waren. Dit gaf ons een beetje een ongemakkelijk gevoel, want de kinderen deden alsof wij een heldendaad hadden verricht. Vervolgens werden we ontvangen bij het sportveldje, hier hadden ze een tribune voor ons versierd. Zo hing hier een spandoek met ‘Bienvidos hermanos de Holanda’. Na een verwelkomend woordje, werden we overweldigend met allemaal cadeautjes. Een zakje met regionale aardappels, noten, haver en maïs. Ook kregen we een zelfgemaakt programmaboekje met sleutelhanger. Je zag dat ze ons bezoek heel erg goed voorbereidt hadden en dat ze er ook veel energie in hadden gestoken. We kregen een woordje van de Burgemeester van Morochata en van een belangrijke docent. Ze bedankten ons 1000 keer voor ons bezoek en voor alles wat we hadden gedaan. Ze hoopten we zouden blijven komen en dat de broederschap tussen Bolivia en Nederland blijft bestaan. Na al de mooie cadeautjes die we al hadden gekregen, kregen we nog een soort van trofee voor ons werk dat we afgelopen jaren hadden verricht. Dit was een trofee met de naam van onze school en onze eigen namen erop. Daarna lieten ze ons de nieuwe slaapzalen en badkamers zien, waar onze gefinancierd bedden komen te staan. Daar gaan de jongens of de meisjes van het internaat slapen. Na de korte rondleiding kregen we een lunch. We kregen een maïssoepje met traditioneel gekookte aardappels uit de grond. Toen we aankwamen zagen we de vrouwen van het dorp deze aardappels al bereiden in de grond waarboven ze hete kolen legden.

Na de lunch gingen we door met drukke programma die ze voor ons hadden gemaakt. Als eerste hadden we de stapelbedden gesorteerd, zodat deze makkelijk in elkaar gezet konden worden. Hierbij kregen we hulp van verschillende mensen en zelfs van de burgermeester. Daarna zijn we gaan sporten, we deden meerdere partijtjes van 2 keer 10 minuten. Als eerste meisjesvoetbal 5 tegen 5 en daarna gemixt voetbal. Na een ondergang van 2 keer (dit kwam natuurlijk door de hoogte ;)) hebben we gebasketbald en gevolleybald. Het was heel erg leuk om de kinderen actief bezig te zijn.

Na het vele zweten van het harde sporten gingen we rond een uur of 18.00 met z’n alle avondeten. We kregen een zongedroogde lama met wat aardappelen, eitjes en een stukje kaas. Voor ons allen was het de eerste keer dat we lama aten. De lama proefden erg zout en smaakte een beetje naar gebakken spek. We zagen dat de kinderen van het internaat met volle teugen genoten van het eten. Voor hun was dit normaal, want zij zijn natuurlijk gewend om lama te eten. Het was een heel erg bijzondere, maar ook leuke ervaring om zoiets nieuws te eten.

Al snel na het eten was het tijd voor de talentenshow. We kregen verschillende aantal performances van leerlingen uit het internaat. Dit waren traditionele dansjes en zangstukken en ook nog een grappig toneelstukje van het verhaal van de vos en de konijn. We hadden ons zeker vermaakt ook al hadden we het wel erg koud en waren we al aardig moe. Maar door al de energie die de kinderen en mensen van het internaat er in hadden gestoken vloog de tijd voorbij. De optredens waren echt in Boliviaanse stijl wat het heel bijzonder maakten. De meisjes in de traditionele rokjes die alle kanten op zwierden dansten samen met de jongens in nette pakken op de Boliviaanse volksmuziek. Tijdens een optreden werden onze Nederlandse jongens gevraagd om mee te dansen. Ook al hadden ze niet net zo’n losse heupjes als de Boliviaanse jongens, deden ze heel erg hun best en hadden wij ons zeker vermaakt. Tijdens de optredens kregen we verschillende drankjes, nootjes en échte cocabladeren aangeboden. Er werd heel goed voor ons gezorgd, maar door alles wat ze voor ons al geregeld hadden voelden dit echt alsof wij belangrijker waren dan dat wij ons eigenlijk voelden. Aan het eind van de talentenshow, waren wij aan de beurt. We hadden 2 liedjes voorbereid. Perfect en Het is een nacht, hierbij werden we begeleidt Marco en Guido op de gitaar. We hadden een hele gezellige avond, maar rond een uur of 22.00 was het eindelijk tijd om te gaan slapen. Wij hadden de eer om de nieuwe stapelbedden uit te testen. Na het tandenpoetsen viel iedereen meteen in een diepe slaap.