De busreis naar Cochabamba

Vandaag zijn we met z’n allen van ons hotel in Villa Tunari naar het hotel in Cochabamba gereden. Ook deze busreis duurde weer zo’n 7 uur. Tijdens deze reis hebben we hele gekke en mooie dingen gezien. Vanaf Villa Tunari zijn we naar La Parque de Hormiga gereden. Als je wil weten hoe wij dit vonden, kun je de vlog op het instagram account bekijken. In het park hebben we ongeveer 2 uur rondgelopen. Daarna zijn we doorgereden naar Cochabamba. Wat leuk was om te zien, was dat er langs de weg zeilen met cocabladen lagen. Deze lagen hier om te drogen. Daarnaast waren er nog steeds veel kraampjes langs de weg te zien en lagen er ook nog wat huizen. Op een gegeven moment reden we het Andesgebergte in. Het uitzicht was prachtig! Overal om je heen lagen bergen, die vol stonden met palmbomen en andere planten.

Ook kon je in de verte watervallen zien stromen. Het was bijzonder en onvoorstelbaar om te zien dat mensen zich in riviertjes wasten en zich niet thuis kunnen douchen. De weg was wel een stuk slechter in het gebergte, maar niet slechter dan in België 😉 We gingen van een redelijk gladde weg naar een weg met veel stenen en hobbels. Hierdoor was het ook een stuk stoffiger door al het losse zand. De planten die langs de weg stonden, waren helemaal grijzig van het stof.

Het viel ons ook op dat er wegwerkzaamheden waren. Er werden bruggen gebouwd en ook werden er tunnels gemaakt in de bergen. Hierbij vroegen we ons af, waarom het geld wordt besteed aan goede wegen en niet aan het onderwijs of woningen. Af en toe kwamen we wat huisjes tegen en soms ook een klein dorpje waar ze spullen verkochten en waar we even naar de wc konden, dit is nog steeds gek voor ons want de wc’s zijn totaal anders. We hebben geluk gehad dat we maar één keer wild hoefden te plassen vandaag, dit was namelijk ongemakkelijk. Langs de weg stonden wat gedenkplekken, waarschijnlijk van mensen die van de weg zijn geraakt. Hierbij lagen ook ontelbare mooie en kleurrijke bloemen. Ondanks dat ze redelijk afgelegen waren, werden ze goed verzorgd en dat is speciaal. Hoe verder we reden, hoe hoger we kwamen en hoe kouder het werd. We vonden het allemaal erg fijn, dat het wat koeler was na het benauwde weer in de jungle. Door het koudere weer veranderde het landschap ook, toen we op een hoog punt waren, bereikten we de boomgrens. Dat is de grens tot waar bomen voorkomen, want door milieuomstandigheden kunnen zij hier niet groeien. Het werd dus steeds kaler om ons heen. Het is wel apart dat er in één land zoveel verschillende omstandigheden zijn, zoals de natuur.

Toen we weer wat naar beneden reden, kwamen we akkertjes tegen waar gewassen werden verbouwd. Langs de weg zagen we ook weer wat vaker kraampjes staan, waar ze fruit en gewassen verkochten. Nadat we weer wat gedaald waren, kwamen er meer dorpjes te voorschijn. De bergen om ons heen waren nog steeds te zien, maar ze waren minder hoog en minder begroeid dan in de jungle. De dorpjes werden steeds groter en dichtbevolkter en we kwamen weer dieren tegen langs de weg.  Op een gegeven moment konden we het Christo-beeld zien. Toen duurde het niet lang meer voordat we Cochabamba bereikten. Wat ons opviel, was dat Cochabamba héél groot is! Als je om je heen keek, zag je overal huisjes. Zelfs op de bergen, die ver weg lagen, kon je de huizen nog zien staan.

Het verkeer was drukker en chaotischer dan in de bergen. Omdat we Cochabamba eindelijk hadden bereikt, waren we allemaal zo enthousiast dat we uit de bus hingen en naar iedereen begonnen te zwaaien. Iedereen op straat lachte en zwaaide ook naar ons terug, wat een hele fijne sfeer opwekte. Mensen floten naar ons en ineens kwamen we wat jongeren tegen, waarvan eentje omdraaide en zijn blote kont liet zien. We vonden dit zó grappig, dat we er vijf minuten later ook nog om aan het lachen waren. We kregen nu echt het gevoel dat de reis begon, omdat we nu écht op de plek zijn waar we aan de slag kunnen gaan en werk kunnen gaan verrichten.

Nu hebben we eindelijk ons hotel bereikt. We hebben eerst de bus uitgeladen, de kamers ingedeeld en het thuisfront iets laten weten want we hadden na twee dagen weer wifi. Net hebben we nog even lekker gegeten en iedereen is nu nog even hard aan het werk. Als we hier klaar mee zijn, gaan we lekker naar bed. Tot morgen!