Una tarde en San Agustín

Rond 12:45 kwamen we aan bij San Agustín, een middelbare school in Cochabamba. We werden meteen hartelijk ontvangen door posters met onze namen erop en Nederlandse tekst. Kort daarna zijn we onszelf gaan opfrissen omdat we daarvoor hard hadden gewerkt bij Creamos. We moesten even wachten op de directeur van de school. Kinderen waren aan het voetballen en het leek ons een goed idee om mee te doen. Dit om alvast een beetje in te spelen voor dé grote wedstrijd later op die middag. Toen de directeur er was, werden we ontvangen met Nederlandse en Boliviaanse vlaggetjes. Dit vonden we een heel lief gebaar. De vlaggetjes werden gegeven door leerlingen van San Agustín. Deze leerlingen spreken Engels, dus met hen konden we een gesprek voeren. Dit was op een begin een beetje ongemakkelijk, omdat we niet goed wisten hoe we een gesprek konden aanknopen. We zijn uiteindelijk wat te weten gekomen over hun hobby’s, leeftijden en namen. Hierna gingen we met deze leerlingen eten in een zaal. We kregen hetzelfde eten als de leerlingen. In de kantine konden we in de rij aansluiten en eten halen. De leerlingen hebben een maandmenu.

Vandaag stond op het menu, gefrituurde kip met rijst en dit kon je aanvullen met sla, wortel, kool, gefrituurde bloemkool, broccoli en gelatine als toetje. We aten dit op terwijl leerlingen een show gaven aan ons. Zo werd er voor ons gedanst, gezongen en piano gespeeld. We hadden de optredens niet verwacht, waardoor we het extra leuk vonden dat we ze kregen. Je zag ook dat ze het leuk vonden dat wij er zo van genoten. Aan tafel zaten we tussen de leerlingen, zo konden we wat meer te weten komen over hun levens. Dit ging niet heel vlekkeloos, doordat iedereen verlegen was en de leerlingen spraken niet allemaal heel goed Engels. Na de mooie optredens gaven Maureen en Anne hun presentatie over een schooldag in Nederland. Er waren veel problemen met de ICT waardoor ze moesten wachten met de presentatie geven. Iedereen werd hierdoor wat ongeduldig. In de presentatie zat een filmpje die een dag bij ons op school illustreerden. De leerlingen van San Agustín reageerde hier leuk op en zo kwam er ook een gesprek op gang over de verschillen tussen de scholen in Nederland en Bolivia. Na onze presentatie gaf een leerling een presentatie over hun school en de vakken die ze volgden.

We deden een spel waarbij we typische dingen van ons land moesten opnoemen, zoals eten, zangers en veel voorkomende jongens en meisjes namen. We merkten dat de leerlingen heel trots zijn op wat zij hier hebben aan cultuur en ze konden dan ook snel antwoord geven. Terwijl wij soms best lang moesten nadenken. Hierna kregen we een filmpje te zien die de Nederlandse school had gemaakt. Omdat de personages moeilijk te verstaan waren, was het moeilijk om de aandacht erbij te houden. De film werd dan ook halverwege stop gezet. De bijeenkomst met de leerlingen van San Agustín stopte hierna.

Nu gingen we naar de Nederlandse school, deze ligt ook op het terrein van San Agustín. Op de Nederlandse school geven 3 Nederlandse dames Nederlandse les aan Boliviaanse kinderen die een Nederlandse ouder hebben of op een andere manier in verband staan met Nederland. We zijn in een van hun klaslokalen in een kring gaan zitten en hebben onszelf voorgesteld. De kinderen die Nederlandse les volgen stelden zichzelf ook voor. Wat ons opviel was dat ze allemaal zeiden ik heb zoveel jaar oud in plaats van ik ben zoveel jaar oud. Dat komt doordat je in het Spaans zegt tengo … años en dat betekent ik heb zoveel jaar oud. Het gesprek met die leerlingen leverden grappige momenten op. Zo zij een jongen dat hij onder een brug woonde, maar dat was niet waar. Het was fijn dat je in een vreemd land gewoon je eigen taal kon praten, maar toch meer over Boliviaanse kinderen te weten kon komen.

Eindelijk kon de grote voetbalwedstrijd beginnen. Hier hadden we de hele dag al naar uit gekeken. Het meisjesteam van San Agustín stond al op ons te wachten. Ze hadden een professionele uitstraling doordat ze een coach bij zich hadden en allemaal hetzelfde tenue aanhadden. Hierdoor schatte wij onze kans om te winnen niet hoog. We stonden dan ook vrij snel met 1-0 achter. Gelukkig scoorde we wel nog de 1-1. Net voor de rust scoorden zij de 2-1. We hielden de moed erin en na de rust gingen we er weer vol voor. Uiteindelijk hebben we toch verloren met 5-1.

We hebben hierna afscheid genomen van de leerlingen en hebben een mooie wandeltocht gemaakt naar huis. Onderweg zijn we nog gestopt om een leuke foto te maken bij de letters Cochabamba. Toen we weer thuis waren hebben we ons opgefrist en lekkere pasta gegeten. Het was weer een leuke dag met mooie ervaringen en indrukken. Ciao!

Maureen en Marijn