Een spetterende dag

Vandaag stond volledig in het teken van Kasa Huasa en het opknappen van het schoolplein. Kasa Huasa is een basisschool en middelbare school opgericht door de in Bolivia bekende Nederlandse organisatie Stichting Atiy. Voordat we naar Bolivia kwamen, hebben Anne en Isabelle een ontwerp gemaakt voor het schoolplein. Anna, Guido en Marco hebben inkopen gedaan, waardoor we vrijwel direct aan het werk konden gaan. Zodra we binnenkwamen zag je wel duidelijk een verschil met de school San Augustin. In de ochtend gingen de jongere kinderen naar school, terwijl de oudere kinderen in de middag naar school gingen. Dit omdat de school eigenlijk te klein is voor het aantal kinderen dat les kreeg. Wat ons ook erg opviel, was wat onze school al eerder voor deze school had gedaan. Er waren verschillende lokalen aangebouwd, zodat meer kinderen konden genieten van leskrijgen.

Voordat we het plan konden uitvoeren, moesten we het schoolplein vegen. Gelukkig voor ons waren er genoeg bezems, dus konden we snel aan het werk. Nadat we als gekken aan het vegen waren geweest, gingen we de hinkelpaden, twisterspellen en het dambord uittekenen en meten. Dit was meer werk dan we verwacht hadden, waardoor het ook wat langer duurde. De zon en tijd zorgden er helaas ook voor dat een paar leerlingen verbrand waren. Na een tijdje werden we wel een beetje afgeleid, want de kinderen hadden lekker pauze. Wat waren wij blij om ze eindelijk te zien en ontmoeten. Ook de kinderen waren hartstikke blij om ons te zien en iedereen kreeg een aantal stevige knuffels. In deze pauze hebben we met behulp van ons handige Spaans boekje een paar leuke gesprekjes aan kunnen knopen.

Toen we ongeveer op de helft waren met het werken en een beetje kletsen, besloten we dat het tijd was voor pauze. We zijn toen in Anna’s spiksplinternieuwe busje gestapt en weggereden naar de Comedor. Dat is een lunchplek voor kinderen die tussen de middag niet thuis kunnen eten, bijvoorbeeld omdat de ouders aan het werk zijn of te weinig geld hebben. We hebben hier de beroemde vegetarische hamburger met wat rijst en groenten gegeten. Toen we binnenkwamen reageerde de kinderen mega enthousiast. Dit was hartstikke lief en schattig om te zien. Het werd een strijd wie er aan welke tafel kwam te zitten, wij met onze blonde haren waren allemaal erg geliefd bij de stralende Boliviaanse kindertjes.

Terwijl we aan het eten waren, probeerden we ook simpele gesprekken met de kinderen te voeren. Toen iedereen klaar was, kwamen er twee grote zakken vol met speelgoed binnen. De kinderen kregen één keer per jaar een klein cadeautje van de schooltandarts. We vonden het speciaal dat dat precies op de dag was van ons bezoek. Het was erg mooi om te zien hoe blij de kinderen daar van werden. De meesten lieten het ook aan je zien, waardoor jij je ook speciaal voelde.

Na het bezoek aan de Comedor, begonnen we gelukkig met het schilderen. Hier had de groep meer plezier in. Het dambord werd, erg klassiek, zwart met wit. De hinkelpaden hebben we in de kleuren van de Nederlandse en Boliviaanse vlag geschilderd. De twisterspellen zijn rood, geel en blauw geworden. Ondertussen stonden er een paar kinderen naar ons te kijken. Ze vonden het allemaal erg mooi worden, wat je ook meer energie geeft om er echt iets van te maken. We hebben hard doorgewerkt, zodat we rond half 5 in ieder geval klaar waren. We hebben snel nog even de kwasten schoongemaakt, maar we moesten wel zuinig zijn met het water. Nadat alles zo goed als schoon was, hebben we de laatste beetjes nog opgeruimd en zijn we weer met zijn allen in het busje van Anna gestapt, onderweg terug naar El Jardín.

Java en Alicia