Dag 1: Om half 9 verzamelden we bij de Esso in Boxtel, waarna het busje aankwam. Iedereen wilde de tassen in de bus leggen, toen het nieuws kwam dat we eerst onze eigen lunch moesten kopen. We  wisten al dat we deze week net onder de armoede grens zouden gaan leven, om zo een gevoel te krijgen hoe mensen het doen die het minder breed hebben. Dus we moesten even goed bedenken wat we gingen kopen om niet over het budget te gaan. We gingen snel de Lidl in om lunch en stroopwafels te halen voor ons komende gesprek in het park met een kennis van Maartje. Nadat we afscheid hadden genomen van onze familie (met of zonder tranen), stapten we in ons toen nog hele busje. Na een reis van een uurtje kwamen we aan in Gorinchem en ontmoetten we Sarah en haar vader, die 2 jaar geleden uit Syrië naar Nederland zijn gevlucht. Tijdens haar indrukwekkende verhaal vertelde Sarah dat ook haar zus, die nog niet naar Nederland mocht komen door verschillende regels, met haar moeder samen naar Nederland mag komen. Dit wist ze pas 2 dagen en was hier erg enthousiast over. Nadat we veel te weten zijn gekomen over Sarah en haar vader, wat ze van Nederland vinden en hun reis hier naartoe, hebben Sarah en haar vader ons wat Arabisch geleerd.

Toen gingen we terug de bus in, op weg naar onze verblijfplaats voor de komende week, waar we mee konden zingen op onze ‘roadtrip-playlist’. Eenmaal aangekomen bij ons mooie blauwe huisje laadden we onze spullen uit, begonnen we aan de lunch en verdeelden we de kamers. De helft ging hierna mee boodschappen doen, de andere helft begon met het inpakken van sjaals voor ‘help je medemens de kou door’. Om 4 uur hadden we een belafspraak, maar toen stopte de accu van onze bus in een keer met werken. De helft van onze groep zat dus vast bij de supermarkt, maar konden gelukkig warmte vinden in een caféetje. Een nieuw busje werd geregeld die vanuit Schijndel moest komen. Ondertussen leerden wij (de andere helft) in het huisje veel van de oprichter van ‘help je medemens de kou door’; Natasja. Ze vertelde waarom ze de stichting was gestart en wat het precies inhoudt; het verspreiden van warmte door middel van sjaals neer te leggen in verschillende steden voor daklozen of mensen die geen geld over hebben om sjaals te kopen. Nu zijn we aan het wachten op het eten dat de rest aan het halen was bij de supermarkt, en zo gaan we individueel online bellen met een vluchteling om deze te helpen met de Nederlandse taal.

Over de volgende dagen komen ook verschillende blogs, die je ook op deze website kan vinden. Tot de volgende keer!

Ise, Nienke, Mare