Dag 6:

Vandaag hadden we een online gastspreker, Izy Dekker. Zij deed in 2016 mee aan de eerste expeditie, omdat ze zich wilde inzetten voor anderen en dan voornamelijk jongeren. Ook was de expeditie dat jaar nieuw, ze was erg benieuwd en het hielp haar om uit haar comfort zone te stappen. Ze heeft tijdens de expeditie het besef gekregen dat zoveel jongeren het slecht hebben en dat zij de kracht en positie heeft om zich in te zetten voor hen. Ze vertelde dan ook dat deze expeditie voor haar het begin is geweest van alle dingen die ze daarna heeft gedaan voor jongeren.

Izy vertelde dat ze de dingen die ze op school leerde minder belangrijk vond en dat als het kon, ze graag had willen stoppen met school of het had willen afmaken in het buitenland. Hierdoor heeft ze zich in de jaren op de middelbare school buitenom school nog ingezet voor jongeren, want dat was wat zij belangrijk vond. In 2017, toen ze dus nog in de 4e zat, werd ze lid van het Unicef jongerenpanel. Een jaar later kwam ze in het jongerenpanel van de Nationale Jeugdraad, hier leerde ze zichzelf kennen. In de zesde klas kwam Izy samen met vriendinnen in contact met Rutgers. Deze organisatie zet zich in voor de seksuele gezondheid van jonge mensen. Zij vonden het thema bij zich passen en besloten om hun profielwerkstuk hierover te doen. Dit profielwerkstuk maakte veel indruk op school en zelfs in heel Nederland. Ze werden voor verschillende landelijke talkshows uitgenodigd. Izy was blij met deze aandacht, want daarmee bereik je sneller het doel dat er meer aandacht gaat naar seksuele vorming onder jongeren. Ze heeft echter ook af en toe nare opmerkingen gekregen, omdat er toch een taboe heerst op praten over seksualiteit. Haar profielwerkstuk heeft op het JRL ook geleidt tot de oprichting van de GSA, de Gender and Sexuality Alliance. Dit heeft ze dus allemaal gedaan in de tijd dat ze nog op de middelbare school zat en terwijl ze net zo oud was als wij. Dit vonden wij allemaal heel indrukwekkend om te horen, omdat wij nu ook allemaal meedoen met Expeditie Jacob Roelands en rond dezelfde leeftijd zijn.

Na haar eindexamen nam ze een tussenjaar. Ze verveelde zich en sloot zich aan bij SPRINT, waarbij ze twee stages heeft gevolgd van ieder twee maanden. Na dit tussenjaar is ze begonnen met haar studie culturele antropologie in Utrecht. Ze wilde zich toen weer in gaan zetten voor anderen, maar nu op een andere manier, ze wilde zelf trainingen gaan geven. Ze is toen impact coach geworden bij Young Impact, waar ze ook veel persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt heeft. Nu zit ze in haar tweede jaar van haar studie en is ze voor zes maanden naar Zweden om daar te studeren.

Izy heeft ons veel tips meegegeven. Zo zei ze dat je uit je comfort zone moet stappen en dat je als je een idee hebt, daarmee altijd wel ergens terecht kan. Uit je comfort zone stappen is soms lastig, maar volgens Izy moet je gewoon vertrouwen hebben in jezelf en jezelf niet onderschatten. Ze vond ook dat jong zijn een kracht is waar je veel mee kan bereiken, omdat je dan een andere visie hebt op de wereld.

Hierna gaf Izy ons de opdracht om een brief te schrijven naar onszelf over vijf jaar. In die brief hebben we bijvoorbeeld verwerkt wat we willen bereiken, waar we mee bezig willen zijn of vragen gesteld aan onszelf.

We vonden het allemaal heel indrukwekkend om te horen wat Izy op zo’n jonge leeftijd al heeft gedaan. Ze is namelijk pas 21 en heeft al heel veel kunnen betekenen voor jongeren. Doordat zij ook mee heeft gedaan aan Expeditie JRL en het voor haar hierna allemaal is begonnen, betekende haar verhaal extra veel voor ons. Ook omdat wij hier nu zelf mee bezig zijn.